Έτσι εμφανίστηκες....
σε μια στιγμή ...με την μελωδία της μουσικής σου να ταιριάζει στο πάθος μου! Απενεργοποίησε αυτήν τη φωτιά μέσα μου...
Τα συναισθήματα..φρουρός φυγόδικος στα κύτταρα μου.
Πήρες το χέρι μου χωρίς να συνειδητοποιείς ότι...είμαστε ήδη κάτω στα βαθιά νερά!
Μ 'αυτή την κρύα βροχή που δεν αναιρεί το αίσθημα της προδοσίας ...παγώνω.
Αλλά το αίμα μου δεν έχει πλέον αξία ..
Είμαι σε μια στιγμή που δεν υπάρχει πια.
Είμαι σε ένα μακρινό χρόνο.
Ίσως σε μια εποχή που έζησα και δεν θυμάμαι.
Σήμερα, όπως χιλιάδες χρόνια πριν.
Σήμερα.
Χθες.
Δεν υπάρχει αύριο;
Υπάρχουν προθεσμίες.
Το μυαλό μου ακόμα κολλημένο στην σκιά σου ....
απλά παρακολουθεί ένα τριαντάφυλλο για να νιώσει το άρωμα της αγάπη σου ....
Όταν και αν θα έρθει η ώρα!
Ξαπλωμένη στο κρεβάτι κάνω μια κίνηση για να καλύψω το σώμα...
Και ο κόμπος στο λαιμό μου πνίγει ένα χαμόγελο.
Υπάρχουν χαμόγελα ξέρεις που απλώνονται σε όλο το σώμα.
Χαμόγελα που συμπληρώνουν τα μάτια μου και φιλιά δάκρυα.
Δέκα φιλιά για κάθε χαμόγελο.
Και Πόθοι!
Όπως τα κύματα της θάλασσας μου ... αιώνια που έφυγαν από τον εαυτό μου ....
Άνοιξα την καρδιά μου.... χίλιες ψυχές λάθος ...
Την κάθε νύχτα ..που είναι σαν να σβήνει το φως στη ζωή μου κάθε μέρα !
Και το αστέρι μεγάλωσε, μεγάλωσε και χρωματισμένο με τα χρώματα του ουρανού...έσβησε!
Μα η βαλίτσα είναι γεμάτη όνειρα της ελπίδας ,και βλέπω τα όνειρά μου μπορεί τελικά να πετούν ...
Στην πραγματικότητα δεν έχω φτερά,αλλά μαζί σου ... έχω πετάξει!
Είναι ένας περίεργος πόνος λοιπόν...να πεθάνεις από νοσταλγία για κάτι που δεν είχες ποτέ.
Και οι λέξεις που θέλω να πω ουρλιάζουν!
Ποια είναι η ζωή μου;
Μια ανάσα ... μια ανάσα.... μια ανάσα ... μια ανάσα!!!
Που στη συνέχεια εξαφανίστηκε!
Στον καθρέφτη πνίγηκε η μάτια μου προσπαθώντας να παραπλανήσει τον χρόνο και τον πόνο.
Στο μυαλό μου το αίμα αναπήδησε στους ναούς της θύμησης σου!
Αγαπώ ότι ακούω ...... αλλά χρειάζομαι την αγάπη σου ....
Θεέ μου
πόση θλίψη!
* * * * * *
Νύχτα του τυφώνα....!!!!
Στον καναπέ μου με ένα ποτήρι με σταγόνες αγάπης...
Αυτό είναι Αγάπη
Αγάπη μου!
Μακάρι να μπορούσα να μου δώσω αυτό που μου λείπει
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι δεν ξέρω
Μακάρι να μπορούσα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ... σ ' αυτό το σημείο.
Θα ήθελα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ... σ ' αυτό σημείο.
Θα ήθελα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ... σ 'αυτό το σημείο.
Θα ήθελα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ... σ ' αυτό το σημείο.
Θα ήθελα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ... σ ' αυτό το σημείο.
Θα ήθελα να δω αυτή τη σελίδα ξανά λευκή
Για να γράψεις
Σ 'αγαπώ ...σ 'αυτό Ακριβώς το σημείο.
Τελικά αυτό είναι όλο που μας χωρίζει ....
Μόνο μια Οθόνη ......
Αλλά και αυτό που μας ενώνει....
Μου έδωσε την ευκαιρία να σε γνωρίσω ....
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο -
τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω
θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.
7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη
η αγάπη χαμένη στο χρόνο και το χώρο ο έρωτας αγωνίζεται να ζήσει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η προσμονή για λευκή κόλα
να μπορεί να γράψει σ αγαπώ
ξανά και ξανά και ξανά
μια γλυκιά καληνύχτα
ξανά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ξανά
και ξανά........
Καληνύχτα Γιάννη μου!
"Είναι ένας περίεργος πόνος λοιπόν...να πεθάνεις από νοσταλγία για κάτι που δεν είχες ποτέ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς γίνεται αλήθεια αυτό; Από πού γεννιέται αυτός ο πόνος; Πως το τίποτα που είχες έχει τόση δύναμη ξαφνικά και σε πονάει;
Όλα αυταπάτη λοιπόν; Και τα συναισθήματα;
Καληνύχτα...
Δεν υπαρχει αυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπαρχουν προθεσμίες...
Μου ταιριαζουν ολα αυτα Βουλα μου...
(οχι δεν φευγω , εδω θαμαι .Απλα κάνω λιγες "διακοπές" στις εγγραφές") :)
Καλημερα και να χεις μια ομορφη Κυριακη
(ΟΧΙ ΕΓΩ) Η ΑΛΛΗ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα φλιτζάνι καφέ, ένα τσιγάρο και τα όνειρά ..
μου έμειναν για να αντικαταστήσω την πραγματικότητα...
γλυκιά παραφροσύνη που σαρώνει μακριά τα τελευταία ψίχουλα λογικής ειναι η φαντασία που συχνά,
πίσω από αυτή την οθόνη,σε κάνει να μυθοποιείς πρόσωπα και καταστάσεις.
Και ζητάς το αδύνατο...
Καμιά αυταπάτη...
τα συναισθήματα μπορούν να ταξιδεύουν μαζί μας.
Και ξέρεις κάτι; ...
είναι καλό να συνεχίσουμε να πιστεύουμε με την καρδιά ...
και οδηγό την φαντασία.
Αυτά πιστεύω Εγώ...όχι η άλλη λογική μου πλευρά!!
Σε ολα υπάρχουν προθεσμίες Μαρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροθεσμίες και ημερομηνίες λήξεις...σε όλα και για όλα....
Ενα διάλειμμα θα μας έκανε καλό νομίζω,
αλλα η εξάρτηση είναι δυνατότερη διαπίστωσα εγω!!
Καλό καλοκαίρι σου εύχομαι πάντως!!
Κανένα Όνειρο δεν είναι πραγματικό……….δύσκολη λέξη ………
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόκκινο
Χρώμα περίεργο ερωτικό
Μακρινό και ωμός τόσο ερωτικό
Σαν μια σκιά χαμένη στο φως
Σαν την μάτια που έρχεται
Και χάνετε στο δικό μου κενό
Το κόκκινο
Χρώμα περίεργο ξεχωριστώ
Σαν κάθε πράγμα που φερνή
Στο μυαλό κύματα χρώματα σορό
Και ωμός το χρώμα το κόκκινο
Κιλά σαν το αίμα και φερνή
Ζωή και αιώνιο φως
Υποκλίνεται ένας αγράμματος ……….
Να γράφετε πάντα καλά
Μαγικά
Με χρώματα πολλά ….
Τι αλλο μένει να σου πω Νικο μου;
ΑπάντησηΔιαγραφή????????
Πού ' ναι τα μάτια σου να δουν
αυτό το δειλινό
πού 'ναι τα χέρια σου
ν' αγγίξουνε τον ουρανό....
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΟΜΟΡΦΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήδε μπορώ να ξεφύγω από τα όνειρα, από τα δικά σου όνειρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήδε μπορώ να τα σταματήσω...είμαι καθηλωμένος μέσα τους, όπως όρισες, όπως μας διέταξαν τα άστρα...
δε μπορώ να ξεφύγω από τα όνειρα... ούτε τώρα ούτε ποτέ...
δε μπορώ να ξεφύγω από τις λέξεις εκείνες που είναι γραμμένες πάλι πάνω σε εκείνο τον τοίχο... δες το... με κόκκινο χρώμα... όπως πάντα ήθελες...
φαίνεται πάλι...δες το...
καλησπέρα
υ.γ.: γεμάτη από ξεχωριστά συναισθήματα αυτή η ανάρτηση, για να γίνεται ακόμα πιο υπέροχη...
Καλο καλοκαίρι μικρέ μου...καλά να περάσεις και σύντομα κοντά μας πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έχω παγιδευτεί,κλειδωμένη στον θανάσιμο κλοιό της αγκαλιας σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μελαγχολία της ψυχής μου..
Δώσ'μου ένα λεπτό απόψε του έρωτα σου ...
Μια στιγμή της αιώνιας ευτυχίας..
Και μετά;
Ποιος σου είπε οτι θα σ αφήσω να ξεφυγεις απο το κόκκινο ....
το Δικό μας;
Μέσα από όνειρα ξένα θα ζήσω κι απόψε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πυρωμένα σου μάτια θα κάψω τον φόβο τούτο.
Γιατί ότι αρχίζει κάπου θα φτάσει.
Στο πουθενά ή το ποτέ.
Παραβάτες στο άγνωστο παλεύουμε σε στιγμές που μας χαράζουν.
Τα δάκρυα που τώρα κυλάνε σου προσφέρω.
Μην τρομάξεις,
Είναι ότι σου χρωστώ γιαυτά που μου χάρισες.
Σαν φως θα ξανά ‘ρθω,
Σαν άστρο,
Γιατί εσύ μου έμαθες πως φεύγουν και πως επιστρέφουν.
Γλυκεια Αναστασια...
ΑπάντησηΔιαγραφήη απάντηση ειναι η επόμενη εγγραφή μου....μου έδωσες την ιδεα....ευχαριστώ!
κανένας δε θα μπορέσει να ξεφύγει... από τα μάτια αυτά, κανένας...
ΑπάντησηΔιαγραφήένα λεπτό μόνο είναι λίγο... ένα λεπτό μόνο είναι αρκετό... όχι πάντα... κάτι περισσότερο... για να μείνει...
καλησπέρα
οι στιγμές τις αιώνιας ευτυχίας πρέπει να μένουν για πάντα... ποτέ για λίγο...
σε περιμένω μάτια μου.....το λίγο δεν μου φτάνει..πια!
ΑπάντησηΔιαγραφή