Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή.
Κάθε φορά που χάνομαι,μην ψάχνεις να με βρεις στις αγορές
Δεν έχω πιάσει κουβέντα με τους εμπόρους των μπαχαρικών
Μην ψάχνεις στα ερημικά μονοπάτια
Ούτε στις ακροποταμιές με τα νούφαρα
Μην ψάχνεις να με βρεις στα σκοτεινά καταφύγια
Ούτε στα στέκια των πουλιών,που ξέρεις πως συχνάζω
Μην ψάχνεις να με βρεις στους λόφους με τα ασφοδέλια επειδή σου είπα κάποτε πως μ αρέσει να γητεύω το δηλητήριο των φιδιών
Μην ψάχνεις να με βρεις στις άκρες των γκρεμών που συνηθίζω να περιφέρομαι
Ούτε στα κιόσκια της απόγνωσης
Ούτε στ 'απομεσήμερα του ονείρου μου.
Ούτε στα δειλινά του έρωτα μου.
Πάντως, σου λέω,μην ανησυχείς
Περνάω καλά
Είμαι κρυμμένη σ ένα όστρακο στο βάθος του ωκεανού
Εκεί μαθαίνω τα τραγούδια των κοραλλιών.
Περίμενέ με.
Θα ' ρθω να στα φέρω
Α.Παπαδάκη.
Είμαι ένα κόκκινο φύλλο σ' ένα ορμητικό ποτάμι .
Αν κυνηγάς τις χίμαιρες , πέσε μέσα να με πιάσεις .
Αν δεν το κάμεις , αν δειλιάσεις , δεν είσαι για μένα .
Φύγε . Δε σε συνάντησα ποτέ . "
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο -
τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω
θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.
7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης
Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη
Τι θα μπορούσα απόψε να σου πω...πόσα κομμάτια μου να κρύψω,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα φωνάζουν μέσα μου μα γύρω μου όλα σιωπούν.....
Τα όνειρα δραπέτες...πουλιά που κλέψανε τα σ'αγαπώ και ύστερα σκόρπισαν μακρυά μου....
Τι θα μπορούσα απόψε να σου πω....σαν στίχοι που δεν τραγούδησες έτσι θα μοιάζω πάντα....
Οχι,εσύ δεν μου τραγουδάς πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ ίσως ναι.
Είμαι μόνο εγώ που δεν σ ακούω πια;
Που αλλάζω;
Και κουράζομαι;.
Και τυφλώνομαι;...από έναν ξένο, άλλο γαλαξία,που το δυνατό φως του,τραυμάτισε τα μάτια της καρδιάς μου;
Που στο τέλος μιας άπονης μέρας..
το μόνο που βλέπω ....
είναι μια παλιά φωτογραφία...
και είναι ήδη ξεθωριασμένη.
Ρίσκο... Ζωή... Έρωτας... και ξανά ... ΖΩΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα δεν μπορούμε να έχουμε χωρίς να παλέψουμε για αυτό ... και μία καρδιά είναι ακόμη πιο δύσκολο...
Στις γωνιές που περιδιαβαίνεις... μάζεψε τα μικρά σου μυστικά και ρίξτα να τα πάρει η χίμαιρα της ζωής...
Φιλί... πολύ όμορφο
Τα κύματα σ οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε ξεβράσουν η ανάλογα με την όρεξη τους να σε καταπιούν.
Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου,άδειο κοχύλι,πετάμενο στο θυμό τους.
Κάποιοι ομως είναι τυχεροί.
Στ ' άδειο κοχύλι της ψυχής τους οι Γοργόνες κρύβουν το τραγούδι τους.
Κάποιοι....
Δε θα τους βρεις σε κάθε σου βήμα.
Καλώς ήρθες ξανά Οδοιπόρε μου!!!
Παρόλου που ταξιδεύουμε σ'όλο τον κόσμο για να βρούμε την ομορφιά, πρέπει να την κουβαλάμε μαζί μας, αλλιώς δεν θα τη βρούμε ποτέ.Και κλείνω με κάποιους στίχους Δεν ξέρω τ'είναι αυτό το αόριστο, τ'ακατανίκητο και τ'αγνό, στο πέταμα όπου χάνομαι αναζητώντας σε,Αγάπη! Στο πέταμα αυτό,όπου αναπνέω το βάλσαμο,την ευωδιά σου, που η ουσία της, αν υπάρχει, δεν μπορεί να 'ναι παρά ενός αιθέριου λουλουδιού!(ΖΟΑΟ ΝΤΕ ΝΤΕΟΥΣ μετ.ΚΩΣΤΑ ΟΥΡΑΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάθε φορά που χάνομαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι που εσένα ψάχνω
στου τραγουδιού τον βαθύ αναστεναγμό.στα άστρα που κεντούν την νυχτιά με τη μορφή σου.στο πόθου μου τα άγρια νερά βουτάω για να σε ανταμώσω
για χάρη σου το αδύνατο θα κάμω δυνατό και στις ανταριασμένες θάλασσες θα ταξιδέψω για να σε συναντήσω
και να ντυθώ του έρωτά σου τις σιωπές.φωνάζοντάς σου
ήρθα.κι είμαι εδώ για σένα..."
φιλιά πολλά
Ξεφυλλίζοντας τη ζωή θα λεγα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΒούλα μου μας μπέρδεψες 2 αβαντάρ;;;
Καλό βράδυ, δροσιστικό.....
Χρόνια πολλά γλυκιά μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφο ποίημα...Καλημέρα απο ΝΖ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε περάσω στο μπλογκρολ μου, καλή Κυριακή να έχεις...
Γιορτάζεις σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια καλά.Όμορφα.Γεμάτα.
Αγάπη.Και μόνο Αγάπη...
Φιλιά και καλημέρες
mar9659..καλησπερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εχεις απόλυτο δίκιο....
με βρίσκεις της ίδιας γνώμης.!
Γλυκεία μου anima !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιλια ευχαριστω για της ευχες και τους ομορφους στοιχους σου
και που με θυμήθηκες!!!!
Πολλα φιλιά και την αγάπη μου μάτια μου...
ρε Φουλη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήβαρέθηκα να κοιτάω την θάλασσα κορίτσι μου πάνω στον βράχο και μιας και είμαι άτομο των αλλαγών...
ειπα να αλλάξω λίγο,το άλλο ειναι η φατσουλα μου και οχι αβαταρ.....
φιλάκια πολλά κοκκινοσκουφακι μου!
Γνωστέ ...Άγνωστε....
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκινείς μ ολα αυτά που κάνεις.....
Ευχαριστώ καρδιά μου!
Artanis..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα ξενιτιά μου....
και ενα μεγάλο ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις!!
δεν έχω τπτ να πω παραπανω απο το να σου πω οτι στα κείμενα σου βλέπω τον εαυτο μου σαν καθρεφτης σαν είδωλο και είναι θαυμα αυτο το θαύμα των λεξεών ενος δυνατόυ μυαλού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην είδα την όμορφη φαταούλα σου,άλλα εγώ μπερδεύτηκα στα σχόλια, η πρώτη απάντησή σου είναι με το παλιό αβανταρ, και μετά οι άλλες με το καινούργιο.
Και πάλι να είσαι, και να περνάς καλά.....