Πως κρύφτηκε ολο το πέλαγος στα μάτια σου
Πόσοι ανεμόμυλοι λυμαίνονται την ψυχή μου.
Γιατί απ'όπου κι αν ξεκίνησα,έφτανα πάντα σε μια απουσία.
Πως κάρφωσες τον ήλιο στην παλάμη σου.
Πως ζούνε τοσα χρόνια οι Ευκαλυπτοι μέσα στη θλίψη τους.
Γιατί γλιστράει πάντα η άνοιξη μόλις πατήσει στο κατώφλι μου.
Πως χωράει αλήθεια,τόσος Θεός σ 'ενα μικρο,κόκκινο ρόδι.
Όσες φορές νόμισα_και το νόμισα πάμπολλες_
πως θα μεταμορφώσω κάποιο βάτραχο σε κύκνο,
ήρθε η πραγματικότητα,με μια βρεμένη σανίδα και μ'άλλαξε τα φώτα.
Καλέ....Πειράζει που το νομίζω ακόμα;
Α.παπαδακη.
Επειδή με εκφράζει στο απόλυτο...
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ..... ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ.
Καλημέρεςςςςςςςςςς με μία απορρία....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πως φυλάκισες τέτοιον ήλιο στο βλέμμα σου; Που με κάνει μόνο νύχτες να τολμώ να σε αντικρύζω;"
Φιλί
"για ένα εκατομμύριο λόγους
ΑπάντησηΔιαγραφήή .... μόνο έναν ....
γιατί σ 'αγαπώ"
:)))))))
Φιλί
Πολύ καλό το απόσπασμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς και όλες οι δουλειές της Παπαδάκη!
Ομορφη Καθαρά Δευτέρα να έχεις
πόσοι λόγοι... κ μόνο ένας να θυμάμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήγτ σε εκφράζει το απόλυτο..... γτ μέσα από αυτό σε είδα...
καλησπέρα
Τονια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Παπαδακη ειναι μια μεγάλη αδυναμία μου...εχω διαβάσει τα πάντα σχεδόν απο αυτή και η γραφη της με καθηλώνει...Απλά θαυμάσια!!!!
Καλη Σαρακοστή εύχομαι
και ευχαριστώ για το πέρασμα σου.
Προφήτη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλο το να δεις ...και άλλο να αναγνωρίσεις...
Καλό βράδυ μικρο μου περιπλανώμενο...
:)