Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Νεκρά Μάτια.




Σε έχω τελειώσει ΜΕΣΑ μου...







Κάποτε  θα  συνέβαινε και  αυτό...



Κάποια στιγμή θα ερχόταν, αργά ή γρήγορα, που θα έβγαζα από μέσα μου εσένα....






Ζύγισα... Μέτρησα....
  


Άδειασα εντελώς από καλά συναισθήματα.



Έμεινε μόνο η πικρία για εσένα....







 .






























Είσαι χωρίς καρδιά....  


Μόνο πληγές έχεις αφήσει.........



4 σχόλια:

  1. Και ολα κυλούσαν σε μια γκρίζα ατμόσφαιρα.
    Σε μια συγκατάβαση.
    Σε μια σιωπή, που σιγά-σιγά σχημάτιζε λάσπη.
    Και πάνω στη λάσπη, δεν αφήνει πατημασιές ο χρόνος.
    Απλώς, κυλάει…
    Πού να βρει τα χνάρια κι η χαρά…

    Χάνει το δρόμο.
    (Παπαδάκη )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο Χωρίς Καρδιά δεν μπορεί να αφήσει πληγες...

    γιατί η Πληγη για να σχηματιστεί απαιτεί μεταγγιση ΑΙΜΑΤΟΣ από ζωντανή Καρδιά και την Ταχυπαλμια της...

    Μπορεί να παρεδωσε Καρδιά...
    Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς αλλιως εξαρχης χάρισες τ'αστερια σου!!!

    ΦΙΛΙ.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια φορα κι ενα καιρο
      ηταν ενας μόνος και λυπημένος ανθρωπος που θα ήθελε μαριονέτες να τον αγαπούν γιατι μονο ετσι μπορουσε να κρυβει το οτι δεν ειχε καρδια και ο ιδιος....
      Το μονο που χαρισε ηταν ένα ταξίδι μέσα σε ένα ταξίδι ...
      μέσα και έξω από μένα.
      :)

      Διαγραφή
  3. ΠΑΝΤΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!!ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΡΘΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΥΧΕΣ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή


dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.