Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παραμύθι που δεν ήθελε κανείς να το ακούσει.
«Μα ποιος ενδιαφέρεται για ένα παραμύθι με σπιρτόκουτα;»
έλεγαν τα μισά παραμύθια.
«Άσε που όποιος το ακούει όλα του πηγαίνουν στραβά στη ζωή του»
έλεγαν τα άλλα μισά.
«Τι κρίμα! Τόσο μικρό παραμύθι και τόσο δηλητηριώδες…»
κουτσομπόλευαν οι μεγάλες σοφές ιστορίες.
«Μα πως ξέρετε ότι είναι όμορφο αφού δεν το έχετε ακούσει;
Κι αν είναι δηλητηριώδες εγώ θα βρω το αντίδοτο»
είπε με πείσμα το αγόρι και κλείστηκε σε ένα σπιρτόκουτο.
Τόσο μικρό ήταν.
Πέρασαν πολλά χρόνια, όλοι ξέχασαν το σπιρτόκουτο.
Μέχρι που μια μέρα, ένα κορίτσι που τουρτούριζε το άνοιξε για να ζεσταθεί.
Και τότε, άκουσε μια αγορίστικη φωνή να λέει:
«Έλα μέσα, είναι ζεστά στη φαντασία μου».
Επειδή όταν ξυπνάω δεν είσαι εκεί... θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψευδαίσθηση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη γνώση και το εφήμερο μόνο με την αίσθηση της πραγματικότητας :)
ΔιαγραφήΑλέξανδρος.
τι όμορφο.. με αναπάντεχο τέλος!!.. μπράβο Βούλα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη Θεωρείς υπεύθυνο τον εαυτό σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως δε βλέπεις πως κάποιος βρίσκεται δίπλα σου
αλλά δεν κάνει αισθητή την παρουσία του...
To θέμα είναι αν ζεσταθήκανε τα καϊμενούλια...
ΑπάντησηΔιαγραφήMCR
Πολυ καλο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα καιρο να ερθω απο εδω απο το σπιτικο σου.Περασα για ν'αφησω τις ευχες μου.Tα πιο ομορφα Χριστουγεννα ευχομαι να περασεις κοντα μ αυτους που αγαπας και οτι ποθησεις να'χεις.ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ .Χρονια πολλα γεμάτα υγεια και του Χριστου η γέννηση ας μας φέρει ευτυχια!!!!