Μίκρυναν τα όνειρά μου...
Περιορίστηκαν σε ένα...
Εσένα...

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Χρειάζομαι χρόνο μάτια μου ..

 ... ένα χρόνο χωρίς χώρο... χωρίς όρια ...




Μα  αυτή τη φορά θα έρθεις μαζί μου.....


Η πτήση θα είναι σιωπηλή ...


Ο αποχαιρετισμός δεν θα κάνει θόρυβο.
Αναρτήθηκε από

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος24/9/13 8:04 π.μ.

    Creation Du Monde

    http://www.youtube.com/watch?v=5wzA2b36Jg8

    MCR

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ28/9/13 6:48 μ.μ.

    Δυστυχώς δεν βλέπω το σχολιο σου.δεν μου το ανοιγει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ3/10/13 4:55 μ.μ.

    Τι θελεις να πεις Βούλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος18/10/13 12:51 μ.μ.

    καλημερα! που το βρηκες αυτο το φοντο με τα αστερια να πεφτουν ειμαι και εγω blogger και δεν εχω δει πουθενα φοντο να ειναι ετσι,ειναι φανταστικο.θα μου πεις? σε παρακαλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bουλα.31/10/13 11:30 π.μ.

      ευχαριστώ για το πέρασμα ανώνυμε/η....οσο για το φόντο θα το βρεις όπως και πολλά άλλα στο http://www.glitter-graphics.com/...καλη επιτυχία..

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος10/11/13 1:37 π.μ.

    χρειάζεται χρόνο ;
    και πόσο ακόμα ;
    αν "αβάσταχτο το να σ' αγαπώ, όπως σε αγαπάω" (Λόρκα)
    (για μια Ε)

    καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος10/11/13 1:39 π.μ.

    "Αβάσταχτο να σ' αγαπώ, όπως σε αγαπάω" (Λόρκα(

    τα όνειρά μου...
    περιορίστηκαν σε ένα...
    (Ε)σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Bουλα.13/11/13 2:07 π.μ.

    Καλό Ξημέρωμα Ανώνυμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

dark.gif

 Μην μιλάς για αγάπες που πεθάναν.
Μην ζητάς έρωτες που έχουν ήδη σβήσει.
Μην αναζητάς πάθη που,ίσως,ποτέ δεν υπήρξαν.
Μην με ψάχνεις.
Με σκότωσες εκείνη την νυχτιά, που το φεγγάρι έκλαιγε στο πλάι μου και ο ουρανός, μαυροφορεμένος, με έθαβε με όσα αστέρια είχαν απομείνει.
 Δεν θυμάσαι?
Εκεί ήσουν...με δυο ρόδα στο ένα χέρι, σάπια.. ..από ψέματα και υποσχέσεις της στιγμής.
Στο άλλο χέρι κρατούσες ένα μαχαίρι. Δεν θυμάσαι?
Με αυτό το μαχαίρι κομμάτιασες τα όνειρα μου..
Δεν θυμάσαι?
Ακόμη υπάρχουν κάποια κομμάτια, σκορπισμένα στο χαλί εκείνο, που μου έπιανες το χέρι μου έλεγες πως θα ταξιδεύουμε μαζί στον ουρανό και στον χρόνο.
Κάποια τα μάζεψα σιγά-σιγά και κάπου στην διαδρομή, αναστήθηκα..
Μην με ψάχνεις.
Έφυγα.
ΦΑΝΗ Π.

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους

Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους

Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες

Ή - το χειρότερο -

τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε

Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα

Ένα σωρό ποιήματα άγραφα








Σ' αγαπώ μα δε χωράει πουθενά να σου το γράψω


θα στο πω κι ύστερα άλλο να μιλώ θα πάψω.




7 Μαΐου 2007 .Πηγή Καφετζοπούλου.

Aφού εγώ νιώθω πως είσαι εδώ, πρέπει κι εσύ να μη νιώθεις ότι λείπω. ...
Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως... παγωμένες ψυχές κουβαλάμε
Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...
Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...
Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους
που δεν έγραψα για σένα...
Χρήστος Καριώτης.
Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου.
Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου.
Ποιός ξέρει τι είναι αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω, αλλά να ξέρεις θα σε αγαπώ πάντα.
Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα'ρχεται προς εσένα...
κι εγώ, κάθε βράδυ θα το ακολουθώ...
Θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου...
Ό. Αβρααμίδης

Κάποια ερωτεύτηκε τον κηπουρό των άστρων και δεν μπορεί να ζήσει πια χωρίς αυτόν.
Μαζί του όμως να σμίξει δεν είναι δυνατόν.
Τεράστια η απόσταση που τους χωρίζει.
Η μοίρα της ορίζει να μην τον δει ποτέ.
Στη γη ξαπλώνει, παραδίνεται ανάσκελα στη γύρη των ουράνιων λουλουδιών
και
άγρια χαράματα, χαράζει στο χαρτί τούτο το μήνυμα:
Γύρνα ξανά σε μένα, νύχτα μου, τυφλός θα μείνω δίχως το σκοτάδι σου.
Αργύρη Χιόνη

Tα τραγούδια δεν είναι άνθρωποι, αλλά θεία πλάσματα.
Αγαπήστε με τους λες και σ' αγαπάνε.